Ace harika bir çocuk
Bir günlük bakım gençleri sürüsü, her sabah sıcaksa arka verandamızda yürüyor. Gençler, bir hatta birbirine bağlanmış kapımızın 15 feet içinde yürüyorlar. Köpeğim, sabah güneş ışığında geçerken genellikle uyuyor.
Ace, pencereden sessizce büyümeyi sever, yoksa iki bit “woofs” ortaya çıkarır. Her türlü köpeğin bunu yapması doğaldır, ancak havlamaya veya hırıltıya tahammül etmiyorum. Beni uyarmak için bir hırıltı veya bir woof iyi, ancak artık yok. Bu, Ace ve I arasındaki sözleşme.
Bugün gençler geçerken okuyordum. Köpeğim onları izledi, kuyruğunu fırlattı ve yumuşak bir hırıltı bıraktı. Neredeyse sessiz hırıltı gibi.
“Ne harika bir çocuksun Ace,” dedim. Bana baktı, sakin ve havalı, büyük bir anlaşma gibi. Ancak kuyruğu çarptı ve çarptı. Kendisiyle gurur duyduğuna inanıyorum.
Büyük köpeklerimizi ödüllendirmek için akılda tutmalıyız. Birkaçımız Ace gibi bu kolay, reaktif olmayan köpeklere sahibiz. Bazen onlardan da çok şey bekliyoruz. Bazen çok iyiler, berbat olmadıkça fark etmiyoruz bile.
Sen harika bir çocuksun Ace.